درباره فعالیت‌های این روزهایش و برنامه‌های نمایشی برخی آثارش در کارگاه‌ها و مؤسسه‌های آموزشی بیان کرد: فیلم «سفره ایرانی» را بعد از ۲۳ سال تمام کردم و در تدوین دوباره، حدود ۲۵ دقیقه از آن کم شده است. از آنجا که بنیاد سینمایی فارابی هم در فیلم مشارکت داشته،  قصد داریم برای دریافت پروانه نمایش فیلم اقدام کنیم تا به اکران درآید.

عیاری درباره پروسه طولانی تمام شدن «سفره ایرانی» گفت: ساخت فیلم را سال ۱۳۷۹ شروع کردم که تا سال ۸۰ ادامه داشت. بعد از آن سریال «روزگار قریب» را کلید زدم و فکر می‌کردم در مدت دو، سه سال تمام می‌شود اما به بیش از ۶ سال رسید. «سفره ایرانی» همان سال در جشنواره فجر نمایش داده شد ولی به نظرم مونتاژ آن کامل نبود.

این کارگردان پیش‌تر گفته بود که سکانس پایانی «سفره ایرانی» را همزمان با سریال «۸۷ متر» فیلمبرداری کرده است.

او تاکید کرد، با توجه به بازخوردهای محدودی که از نسخه نهایی فیلمش گرفته، تصور می‌کند که «سفره ایرانی» از منظر محتوا و نیز شکل فیلم، برای تماشاگرانش جذاب باشد.  

داستان این فیلم درباره یک اسکناس هزار تومانی تقلبی است که دست به دست می‌شود.

عیاری که پس از مشکلات جسمی سال گذشته همچنان تحت درمان است، این روزها بیشتر به تماشای تئاتر می‌رود. او در این زمینه گفت: قبلا خیلی کم به تئاتر می‌رفتم اما الان دعوت می‌کنند و من هم می‌روم. به نظرم نمایش‌های جدید نوگرایی زیادی دارد و فضای تئاتر، بخصوص در دو سه سال اخیر، خیلی تغییر کرده است.

وی همچنین درباره اینکه آیا قصدی برای ساخت فیلم جدید دارد یا خیر، گفت: می‌خواهم «خرِ لنگ» را بسازم و به دنبال سرمایه‌گذارم. این فیلم در باره فوران اولین چاه نفت ایران است و سال‌هاست که داستانش را در ذهن داشتم اما الان اشتیاق ساخت آن برایم بیشتر است. البته بهتر است بیشتر استراحت کنم ولی زمان هم برایم مهم است. سال قبل دکترها به من گفتند یا سینما را انتخاب کن یا زندگی را، ولی تلاش می‌کنم با آرامش کارم را دنبال کنم.